Voor vader en zoon Breure is het een kwestie van geven en nemen

In 2024 bestaat R. Breure BV veertig jaar. Ruud Breure begon in 1984 als zzp’er. Met zijn mobiele graafmachine werkte hij vooral op Schiphol. Nog steeds doet het bedrijf veel werk op de luchthaven, alleen zijn daar nu wat meer machines van Breure te vinden dan in de beginjaren. Het bedrijf is inmiddels uitgegroeid tot een onderneming met n zo’n 30 vaste medewerkers die voor twee aparte onderdelen werken. Onder de naam R. Breure Aannemings- en verhuur bv worden bemande grondverzetmachines verhuurd aan voornamelijk grote infra-aannemers voor onder meer het onderhoud aan start- en landingsbanen. R. Breure Infra bv richt zich op het onderhoud van bruggen en viaducten. Een heel specifiek onderdeel daarvan is het aanbrengen van geluidsarme voegovergangen, een product dat Ruud Breure en zijn zoon Richard samen hebben ontwikkeld. "Voegovergangen naar viaducten en bruggen waren altijd behoorlijk lawaaierig", zegt Richard. "Rijkswaterstaat heeft op een gegeven moment de markt gevraagd om met dingen te komen waardoor wegen stiller worden. Wij hebben toen een voegovergang voor bruggen en viaducten ontwikkeld die aanzienlijk minder lawaai maakt." 

Jong geleerd, jong gedaan

Voor het onderhoud aan kunstwerken, en dus ook het aanbrengen van de eigen vinding, werd het aparte infrabedrijf opgericht. Dat is rond 2009 geweest. Richard werkte toen net een jaar of 5 in het bedrijf van zijn vader. "Ik was een jaar of 18 en wilde stoppen met mijn opleiding. Op die leeftijd denk je dat je het allemaal wel beter weet dan de leraren. Mijn vader had altijd gezegd: als je niet meer naar school gaat, dan moet je gaan werken." Om dat dan in het familiebedrijf te gaan doen, was niet alleen gemakkelijk maar ook logisch. Richard deed immers hbo civiele techniek. En hij had eigenlijk altijd al interesse in het infrawerk. "Als 15 jarige ging ik al met mijn vader mee naar het werk. Mijn broers deden dat ook maar zij hebben later voor een heel andere richting gekozen. Voor mij was het altijd al duidelijk dat ik in het bedrijf van mijn vader wilde."
Voor Ruud was het eigenlijk een onverwacht geschenk dat in ieder geval één van zijn zoons in het bedrijf kwam en ook meer bleek te willen dan alleen op de graafmachine werken. "In het begin was het geen doel om het bedrijf op enig moment over te dragen aan een van de kinderen; als jongere ben je daar nou eenmaal niet zo mee bezig. Maar toen bleek dat hij interesse had, ben ik erover gaan nadenken en kijken hoe we dat het beste konden doen." Het is een heel geleidelijk en organisch proces geworden. Richard is als graafmachinist begonnen, volgde avondopleidingen (onder meer via Bouwend Nederland KOB) en kwam successievelijk meer in leidinggevende en organiserende posities. Toen het onderhoudsbedrijf er kwam, werd besloten dat hij daar verantwoordelijk voor zou zijn; Ruud bleef de touwtjes van de aannemings- en verhuurtak in handen houden.

Vruchtbare samenwerking

Inmiddels zijn Ruud en Richard beiden voor een deel eigenaar van Breure BV en werken ze al een kleine 20 jaar samen. Vader en zoon vinden het allebei leuk om dat zo te doen, maar ook wel eens lastig. "Ik wil bijvoorbeeld wat meer vernieuwen dan mijn vader", zegt Richard. "Daar krijg ik over het algemeen de ruimte voor, maar niet altijd. Maar eigenlijk is het ook wel goed als mijn vader tegengas geeft. Dan denk je er nog eens goed over na en kom je soms tot de conclusie dat iets misschien inderdaad niet zo’n goed plan is." Ook Ruud zit er allesbehalve koppig in. "Ik werk samen met mijn vrouw op kantoor. Als er dan iets anders moet, automatiseren bijvoorbeeld, dan denken wij wel eens we hebben het altijd zus of  zo gedaan en dat ging goed, waarom moet het nu dan anders? Maar als je er over praat, dan kom je er samen wel uit. Het komt ook een beetje doordat de oudere generatie niet zo handig is met computers. Maar goed, je moet ook bedenken dat de jongere generatie er op enig moment mee verder moet en dat je nu eenmaal niet kunt zeggen tot het zover is doen we het op mijn manier." En senior ziet er ook wel de voordelen van in. "Je leert over en weer dingen. En door te groeien in kennis en mee te gaan in automatisering, zijn we als bedrijf ook gegroeid. We kunnen nu grotere werken aan dan vroeger. En het is leuk om daar samen over te sparren."

Prettige werksfeer is belangrijk

Naast Ruud en Richard werken ook Yvonne (de vrouw van Ruud/moeder van Richard), Kim (Richard zijn vrouw) en Sonja (dochter van Ruud/zus van Richard) in het bedrijf. De twee echtgenotes doen de administratie en Sonja doet de planning. Ondanks de stevige familievertegenwoordiging in het bedrijf, wordt er thuis niet veel over het werk gesproken. Afspraken zijn daar niet over gemaakt, het is gewoon hoe het gaat. Andersom draagt het bedrijf wel een duidelijk familiestempel. "Discipline, doen wat je zegt; dat zijn familiewaarden die je terug ziet in het bedrijf", zegt Richard. "Dat moet ook wel met het soort werk dat we doen. We hebben vaak te maken met harde deadlines en er moet alles voor worden gedaan om die te halen. Dat betekent meestal lang en hard werken, vaak in de nachten en weekends. Maar onze mensen begrijpen dat het nodig is, en ze weten dat ze er ook de vruchten van plukken als het makkelijker gaat. Het zorgt voor een leuke sfeer in het bedrijf en voor medewerkers die een stapje extra voor elkaar willen zetten." De prettige sfeer is volgens Richard terug te zien in de dienstverbanden. "We hebben best veel mensen die hier al langer werken. En dat zijn niet alleen zestigers, maar ook veertigers en twintigers." Zeker bij die laatste groep is dat best opmerkelijk, tegenwoordig blijven niet veel jongeren lang bij dezelfde werkgever. Richard denkt dat het ook komt doordat Breure BV zich niet alleen door winstbejag laat leiden. "Gezond rendement is belangrijk maar je moet niet je normen en waarden verliezen. Het is belangrijk om met elkaar een leuke tijd te hebben want werk beslaat toch een groot deel van je leven. Dat geldt voor mijn vader en mij, maar ook voor de medewerkers." Al vindt hij het werk nog veel te leuk om nu al met pensioen te gaan, voor Ruud zit dat werkzame leven er al voor een groot deel op. Hij is immers 63. Richard heeft met zijn 37 nog flink wat voor de boeg. Hij vindt het dan ook nog veel te vroeg om na te denken over opvolging door één van zijn kinderen. "De oudste is pas 13 dus dat is ook nog veel te jong om er al mee bezig te zijn. Buiten dat, als mijn vader er op een gegeven moment mee stopt, moet ik het eerst nog maar zelf zien waar te maken met het bedrijf!"