Vedder Infra Management BV is een familiebedrijf in de dop

"Eigenlijk heb ik helemaal geen familiebedrijf", zegt Jacob Vedder. "Daarvoor moet je het toch van je vader hebben overgenomen en dat is met mijn bedrijf niet het geval want ik ben 18 jaar geleden voor mezelf begonnen." Maar goed, ook een familiebedrijf begint ergens, en nu met dochter Melissa heeft hij de beoogde opvolger wel al aan boord. Vedder Infra Management BV  is een klein infrabedrijf in Bunschoten-Spakenburg. Met acht vaste krachten en nog eens vijftien man inhuur doet het bedrijf alle soorten infrawerk. "Grondwerk, straatwerk, rioleringen, damwanden, beschoeiingen, drainages, bemalingen, sloopwerken , asbestsanering . Noem maar op." Jacob is min of meer in het infrawerk gegroeid. "Mijn vader was boer en hij wilde graag dat ik de boerderij zou overnemen, alleen zag ik dertig jaar geleden al dat dat geen toekomst had. Ik heb lagere en middelbare landbouwschool gedaan maar ben uiteindelijk bij een loonbedrijf gaan werken omdat dat veel beter verdiende." Daarna is hij bij Hogenbirk Laren  gaan werken , maar toen dat door Dura Vermeer werd overgenomen, is hij voor zich zelf begonnen. "Het werd mij te groot", zegt hij. 

Vooral doen wat je leuk vindt

In de begintijd van Vedder Infra Management BV  deed Jacob de administratie zelf, maar naarmate het bedrijf groeide, had hij daar steeds minder tijd voor. "Mijn vrouw is toen in de zaak gekomen voor de administratie , dus misschien was dat wel de eerste stap naar ‘familiebedrijf’. Na een jaar of vier is ze er mee gestopt. Als we op de zaak onenigheid hadden over het werk, dan namen we dat ’s-avonds mee naar huis, en dat is niet goed." Een paar jaar later kwam toch weer een gezinslid in het bedrijf. Heel verrassend is dat misschien ook weer niet. Jacob heeft twee dochters en allebei vonden ze het als kind prachtig om met grond en machines te spelen. "De jongste, Jaëlle, is  op de middelbare school meer een dame  geworden, die heeft op dit moment  de affiniteit met dit werk niet meer. Ze gaat nu de sales-kant op." Jacob vindt dat prima. "Ik wil dat mijn dochters het naar hun zin hebben en dan moeten ze dus vooral werk doen waar ze plezier aan beleven." Voor zijn oudste lijkt dat werken in de infrawereld te zijn. "Melissa heeft die belangstelling voor dit werk wel gehouden. Ze heeft ook al een tijd in het bedrijf meegewerkt. Toen zat ze op de trekker, op het kraantje, op de shovel en hielp ze de jongens met bestraten. Ze studeerde toen en ik vond eigenlijk dat ze met zo’n HBO-opleiding niet aan de schep moest gaan staan. Ze heeft 4 jaar bij een ander bedrijf in de keuken gekeken en ervaring met management en de administratie opgedaan. Sinds maart is ze weer terug in de zaak." 

Welkome vernieuwingen

Nog maar net terug op het oude nest, probeert dochter Vedder wel al wat dingen in het bedrijf te veranderen, vooral op het gebied van automatisering. Jacob vindt dat prima. "Ik kan me prima  redden met computers, maar het liefst doe ik alles nog met papier. Maar dat is niet meer van deze tijd dus het is een goede zaak dat ze dingen wil digitaliseren. Ik geef bijvoorbeeld de planning altijd door via de groepsapp en dan vullen de jongens meestal eind van de week de werkbonnen in. Zij heeft voorgesteld om dat met My 24  te gaan doen waarbij ze via een app met de planning meteen een werkbon krijgen en die dan meteen op de tablet kunnen invullen. Daarin kunnen ook documenten in worden gezet en foto’s. Veel beter toch?"
Vernieuwingen is niet het enige dat ze meebrengt, aldus Jacob. Melissa heeft weliswaar geen infra-opleiding gedaan, maar doordat ze op het bedrijf in het werk is gegroeid, weet ze volgens hem wel precies wat er gebeurt en waarom dingen op een bepaalde manier worden gedaan. "Daarnaast is ze in logistiek heel goed, ze kan uitstekend coördineren en plannen. Ik ben nu bezig haar te leren calculeren. Als we drie jaar verder zijn, dan kan ik zonder problemen drie weken weg zonder dat ik me zorgen hoef te maken of het allemaal wel goed gaat met de zaak." 

Werk en privé moet je scheiden

Voor Jacob is het een heel geruststellende gedachte om iemand te hebben bij wie het bedrijf in goede handen is. "Ik ben nu 52 jaar en dan moet je wel dingen loslaten, anders ben je opgebrand op je 60e. Af en toe moet je er dus een paar dagen ertussen uit om bij te tanken." Het is een heel andere kijk op het bedrijf dan in de beginjaren. "Toen mijn vrouw nog meewerkte en Melissa hier op de shovel rondreed, ging het thuis altijd over het werk. Mijn jongste dochter vroeg dan wel eens aan tafel of we nou echt nergens anders over konden praten. Zo is het nu niet meer. Thuis hebben we het niet meer over het werk. Ik heb ook geen kantoor meer in huis, maar in een pand elders. Straks, als we klaar zijn met de verbouwing van de oude koeienschuur, waar we nu een functioneel kantoor van maken, zit het wel naast het huis, maar dat is toch anders. Je kunt werk en privé dan makkelijker gescheiden houden."

Plannen voor de toekomst

Jacob is 52 jaar en dat vindt hij nog veel te jong om te stoppen en met pensioen te gaan. Dat neemt niet weg dat hij wel al over dat moment nadenkt, zeker nu hij met zijn dochter Melissa iemand in huis heeft die op termijn de zaak kan overnemen. "Ik was begin 30 toen ik voor mezelf begon en ik heb er achteraf wel spijt van dat ik die stap niet een paar jaar eerder heb gezet. Zij is nu 24, maar ik wil haar ook niet over vijf jaar overvallen met de mededeling dat ik nog een jaartje door wil en dat, als ze de zaak wil overnemen, ze mij daar een X bedrag voor moet betalen. Liever heb ik dat dat ze stapje voor stapje wat aandelen erin krijgt en dat ze zelf dingen kan opbouwen. Hoe en wat, daar ben ik nu over aan het nadenken en dan zal ik op een gegeven moment die plannen wel met haar bespreken. Maar nu nog even niet, laat ze eerst maar weer even jaartje mee lopen."