Bij de Prefabriek houden ze wel van 'omdenken'

Een jaar of vijf oud is de Prefabriek in Zwanenburg. 2018 was het dat Thijs Wesseling volop met het bedrijf van start ging en de eerste aanbouwen werden geplaatst. Maar het idee was er al eerder. Voor hij met de Prefabriek begon, had hij al zijn eigen bouwbedrijf waarmee hij vooral prefab dakkapellen en -opbouwen deed. Hij begon hij te experimenteren met prefab aanbouwen. "Die waren er al wel, maar elk bedrijf deed dat anders. De één stort de vloer op locatie en gaat daar opbouwen, de ander werkt met standaard units die op locatie worden geplaatst. Ik wilde graag in de loods maatwerk maken zoals anderen dat op locatie doen, en dan de kant en klare aanbouw naar de locatie brengen en daar plaatsen." Het was even puzzelen hoe dat dan zou moeten, maar toen hij eruit was, zag de Prefabriek het licht. Aanvankelijk was er nog een compagnon bij maar die heeft de eerste aanbouw nooit gezien. "Als ik ergens voor ga dan ga ik er volledig voor, laat ik alles vallen. Hij wilde naast het werk ook nog een leven. Dat begrijp ik heel goed, maar het ging niet goed samen."

Tweemaal is scheepsrecht

De bevlogenheid van Thijs is misschien wel onontbeerlijk om van een nieuw bedrijf een succes te maken, maar het is niet het enige noodzakelijke ingrediënt. Structuur, organisatie, administratie zijn ook onmisbaar, en daar, zo geeft hij toe, blinkt de in 1993 geboren ondernemer niet in uit. "Ik ben nogal rommelig en warrig. Dingen bedenken en iets opzetten vind ik prachtig maar de uitvoering laat ik graag door iemand anders doen." Die iemand anders werden zijn vader Eric en zijn zus Laura. Zonder slag of stoot ging dat niet. Beiden hadden een vaste baan en die opgeven voor het avontuur van hun zoon/broer, was een erg grote stap. Pas toen De Prefabriek na een jaar ging lopen, en het organisatorische water Thijs aan de lippen stond, stapte Eric in. Hij hielp zijn zoon vooral met 'puin ruimen' en het bedrijf goed op poten te zetten. Laura kwam er een half jaar later bij om haar vader te helpen en de administratie in te richten. "Ik kom uit de hotelwereld, deed daar de administratieve en organisatorische kant. Toen Thijs me vroeg of ik niet ook bij de Prefabriek wilde komen, had ik net ontslag genomen omdat ik er niet meer op mijn plek zat. Hij had het al eerder gevraagd en toen had ik nee gezegd, maar omdat ik ook nog geen nieuwe baan had, dacht ik dit keer: waarom niet? wat heb ik te verliezen?" Omdat de bouw toch iets heel anders is dan de hotelwereld, was Laura aanvankelijk wel wat sceptisch, maar Inmiddels zit ze er drie jaar én op haar plek. "Ik ben erin gegroeid en vind het leuk om voor mijn broer te werken, al voelt het meer als mét hem werken. Een van de hotels waar ik heb gewerkt was ook een familiebedrijf, maar het is toch heel anders als je zelf deel uitmaakt van die familie."

Een kwestie van vertrouwen

Samenwerken met hun vader vonden broer en zus ook leuk, al leverde dat wel wat spanning op. "Onze vader is een heel fijne en rustige man, maar hij is ook erg voorzichtig", legt Laura uit. "Thijs wil graag nieuwe dingen proberen en daarmee neemt hij wel risico's. Mijn vader sliep daar slecht van en probeerde die vernieuwingsdrang vaak af te remmen.” Broer en zus hebben daar absoluut begrip voor. Vader Eric was namelijk al 58 toen hij in de Prefabriek stapte en dat is niet een leeftijd waarop hij makkelijk een andere baan zou vinden als het mis zou gaan met het bedrijf. Inmiddels geniet hij als mede-eigenaar van de Prefabriek van een vervroegd pensioen. Laura is geen mede-eigenaar, maar: "zoals Thijs en ik samenwerken en met elkaar omgaan, voelt het al bijna alsof het bedrijf van ons samen is. Ik ben verantwoordelijk voor het hele kantoorgebeuren en ben heel vrij in het nemen van beslissingen voor het bedrijf". Haar broer beaamt dat. "We hebben in de loods een trap naar boven waar het kantoor zit. Ik zeg altijd zo, onder de trap regel ik het en boven de trap regelt mijn zus het. Ik kijk niet echt naar wat zij doet want ik heb alle vertrouwen dat het goed gaat. Dat is ook waarom ik graag mijn vader en mijn zus bij het bedrijf wilde betrekken. We hebben een goede band en we vertrouwen elkaar. Dan geef je toch wat makkelijker bepaalde verantwoordelijkheden dan aan een vreemde."

Veel vrijheid

Evengoed werkt ook het uitvoerend personeel van de Prefabriek erg zelfstandig. Vooral de jongens die de aanbouw plaatsen, zijn heel vrij in hoe ze hun werkdag indelen, legt Thijs uit. "Voor het plaatsen van een aanbouw plannen we vijf dagen. De ene ploeg begint graag vroeg om ook bijtijds naar huis te kunnen, de andere ploeg start liever om negen uur. Bij ons is het ook zo dat als het werk klaar is, dan kun je naar huis. Is het niet af, dan werk je door. Ervaren ploegen kunnen het dus soms in drie dagen doen, dan hebben ze een lang weekend." Uit de tijd dat hij het bouwbedrijf had, weet hij dat niet iedereen in de bouw met die vrijheid en verantwoording kan omgaan. "Het is hoe ik graag werk, en het personeel ook. Een groot deel van de jongens waar ik in 2018 mee begon, is er nog. We zijn wel van 12 naar 50 medewerkers gegroeid en dat is vooral via via gegaan; door vrienden of familie van de medewerkers. Zo werkten er een tijdje twee broers in het bedrijf en op het moment een vader met zijn twee zoons."

Dromen over de toekomst

Zelf heeft Thijs ook twee zoons, maar die zijn met hun 5 en 6 jaar nog veel te jong om al in het bedrijf te werken. Toch droomt hij er stiekem wel al een beetje van. "Niet zozeer omdat ik wil dat ze het bedrijf later van me overnemen. Het is meer dat ik zie dat ze, net als ik, school niet het allerfijnste vinden, maar liever iets met hun handen doen. Het lijkt me mooi als dat er later ook echt van komt. Natuurlijk kun je het niet eisen, maar een beetje sturen kan wel. Ik zou er bijvoorbeeld voor kunnen kiezen om ze nooit mee te nemen naar het werk, maar dat doe ik juist wel. Ze vinden het prachtig. Dus ik hoop vooral dat ze later werk met hun handen gaan doen dat ze leuk vinden. Als dat bij de Prefabriek is dan is dat natuurlijk prachtig, maar is het bij een ander bedrijf, dan is dat ook prima. Als het maar niet bij de concurrent is, ha ha!"