Van Bekkum bouwt door met koude kant

Het ‘sollicitatiegesprek’ werd gevoerd op weg van Amersfoort naar de wintersport. Nog voor de familie bij Arnhem de grens overging was de zaak beklonken; Job Schouten zou in het bouwbedrijf van zijn schoonvader komen, als beoogd opvolger. "Het idee was wel om het een jaar aan te kijken, maar dat is nu 6 jaar geleden en ik zit er nog steeds", zegt Job. Sterker nog, na die proefperiode werd hij Commercieel Manager en in januari 2021 directeur. Komend najaar gaat Bouwonderneming Van Bekkum helemaal naar hem over. Schoonvader en mededirecteur André van Bekkum treedt dan terug, maar hij zal nog best wel een tijdje betrokken blijven. Al was het maar omdat hij nog directeur blijft van Van Bekkum Projecten. "Dat bedrijf ga ik geleidelijk afwikkelen", zegt André. "Als Job zelf projectontwikkeling wil doen, dan kan dat via de Bouwonderneming, of hij richt er zelf een bedrijf voor op." 

Van drie naar één

Het is een beetje anders dan hoe het bij de vorige overdrachten ging. Joannes van Bekkum, die het timmerbedrijf in 1923 begon, wilde dat na hem zijn zoons Jan, Joop en Henk alledrie voor eenderde deel eigenaar van het bedrijf zouden zijn en ook de leiding gelijk zouden delen. Ruzie heeft die constructie nooit opgeleverd maar er zijn wel wat spanningen geweest tussen de broers. Daar wilden ze hun kinderen voor behoeden, als ze stopten moest er maar één opvolger komen, vonden ze; één eigenaar/directeur, niet meer. "Ik wilde dat wel en mijn broers en neef niet, dus dat was makkelijk", zegt André van Bekkum. Hij snapt ook wel dat zijn vader en ooms zo over de toekomst van het bedrijf, en van hemzelf, beslisten. "Ook al zouden ze op een gegeven moment niets meer over het bedrijf te vertellen hebben, als er problemen zouden zijn dan zouden ze zich dat wel aantrekken. In een familiebedrijf werkt het nu eenmaal niet zo dat je er na de overdracht niets meer mee te maken hebt."

Koppige kerels

Voor de Amersfoortse bouwonderneming leek het er lange tijd op dat er geen opvolger van André uit de familie zou komen. Zijn kinderen, drie dochters, kregen wel de kans om het bedrijf over te nemen, maar ze hadden geen interesse. De man van dochter Yvonne had dat wel. "Maar ik ging dat nooit opperen want als ze het niet zouden zien zitten dan heb je daarna toch een rare situatie aan het kerstdiner", zegt Job. André had er ook wel over nagedacht, maar er nooit met Job over gesproken. "Ik dacht, als je het wil dan moet je er zelf maar over beginnen." Uiteindelijk was het Yvonne die bij haar vader het balletje opgooide, en de rest is geschiedenis.

Vreemde eend in de bijt

Bouwonderneming Van Bekkum richt zich voornamelijk op projectmatige woningbouw, maar bouwt, renoveert en restaureert ook kantoren, zorgcomplexen, kerken. Er werken rond de 50 mensen. Toen Job daar in 2016 bij kwam, heeft hij eerst stage gelopen bij alle afdelingen binnen de bouwonderneming, en ook erbuiten, voordat hij als commercieel manager aan de slag ging. "Om het bedrijf te leren kennen en om te voorkomen dat je als zij-instromer uit de scheepvaart meteen iedereen binnen de organisatie tegen je hebt", legt hij uit. Januari 2021 trad Job toe tot de directie, en werd aan de buitenwereld en het personeel duidelijk gemaakt dat hij op enig moment het bedrijf zou gaan overnemen. Dat gaat officieel gebeuren in oktober van dit jaar. Het bedrijf viert dan ook zijn honderdjarig bestaan. 

Een eeuw, daar moet je wat mee

Een belangrijk moment die verjaardag, beseft Job. "Een familiebedrijf dat 100 jaar bestaat; dan heb je toch een ander verhaal te vertellen dan de meeste andere bedrijven. De horizon van een familiebedrijf is heel ver weg. Waar een niet-familiebedrijf vaak niet verder kijkt dan de zittingsperiode van een bestuurder, richt een familiebedrijf de blik veel verder. Daar gaat het om generaties en dat zorgt voor stabiliteit." Volgens hem stond ‘familiebedrijf’ vroeger gelijk aan ‘behoudend’ maar is het de laatste tien, vijftien jaar een pré geworden. "Het straalt vertrouwen uit", weet hij. Voor de nieuwe directeur zal het nog best een kluif worden om goed gebruik te maken van dat imago, op zijn visitekaartje staat immers geen Van Bekkum maar Schouten. "Klopt, maar ik ga mijn naam er niet om veranderen. Het is zaak om ons verhaal over het familiebedrijf goed terug te laten komen in onze uitingen."

Kantje boord

Dat verhaal zal voor een belangrijk deel over standvastigheid en volharding gaan, over trots, betrokkenheid en lef. Een jaar of tien geleden was het namelijk nog maar zeer de vraag of het bedrijf de eeuw zou volmaken. "We hebben het heel zwaar gehad in de crisis van 2008-2016", zegt André. "Er zijn toen hier in de omgeving heel wat bedrijven omgevallen, ook familiebedrijven die nog ouder waren dan wij. Zakelijk gezien waren er voor mij in die periode genoeg momenten om er ook mee te stoppen. Maar ik heb dat niet gedaan. Vanwege de mensen die er werkten,  maar ook vanuit een soort eergevoel. Had ik het verkocht dan had ik op dat moment met een goed gevoel kunnen kijken naar wat ik had bespaard, maar dan had ik er ook wel de rest van mijn leven over moeten nadenken dat ik de eindstreep niet had gehaald, dat de missie waar ik al die tijd mee bezig was geweest, was mislukt." 

Het stokje doorgeven zou mooi zijn

Job begrijpt prima wat André bedoelt. "Ik denk dat het gaat om knokken tot je erbij neervalt. Je wilt niet dat het op jouw wacht misgaat." Voor hij erin stapte, hebben André en hij het uitgebreid gehad over hoe het was in die tijd, en ook hoe het bedrijf er op dat moment voor stond. Het was immers net aan het eind van de crisis en het kon nog steeds de verkeerde kant op. "Op een gegeven moment kan het gewoon zo zijn dat het misgaat, dat heb je niet altijd helemaal zelf in de hand", meent Job. "Maar belangrijkste is volgens mij dat je jezelf in de spiegel kunt aankijken en kunt zeggen dat je er alles aan hebt gedaan." Beiden zouden het prachtig vinden als het verhaal van Van Bekkum nog lang niet uit is. "Je stapt in een familiebedrijf om het door te geven aan een volgende generatie’, vindt Job. "Nou ja, het is niet het ultieme doel natuurlijk, maar het zou wel mooi zijn als het kan." Maar eigenlijk is het nog veel te vroeg om daar nu al mee bezig te zijn. Job is pas 34 en zijn dochters zijn 1 en 3 jaar. En wellicht hebben ze later net als hun moeder en tantes helemaal geen interesse om een bouwbedrijf te hebben. "Dat kan. Maar misschien hebben ze tegen die tijd wel een vriend of een man die het wél wil!"